در بسیاری از اقتصادهای نوظهور، نبود زیرساخت‌های مناسب، قوانین ناکارآمد، کمبود سرمایه‌گذاری و عدم هماهنگی بین بخش‌های صنعتی و تجاری، مانع رشد پایدار می‌شود.

از سوی دیگر، وابستگی بیش از حد به واردات و عدم تمرکز بر تولید داخلی، آسیب‌پذیری اقتصاد را در برابر بحران‌های جهانی افزایش می‌دهد.

هماهنگی و تعامل سازنده بین صنعت و تجارت، یکی از پیش‌شرط‌های اساسی برای دستیابی به توسعه پایدار اقتصادی است. کشورهایی که این دو حوزه را در قالب یک راهبرد جامع و یکپارچه مدیریت کنند، نه‌تنها در بازارهای داخلی، بلکه در عرصه بین‌المللی نیز حرف‌های زیادی برای گفتن خواهند داشت. آینده اقتصاد جهانی متعلق به کشورهایی است که بتوانند این پیوند را به‌صورت هوشمندانه و پایدار تقویت کنند.